Jong en Zot Getalenteerd – Eman (24) blaast springkastelen nieuw leven in met ‘Het Eman Project’
Van oude springkastelen naar duurzame, kleurrijke tassen. Voor Eman Verrelst (24) uit Antwerpen is recyclage niet alleen een noodzaak maar ook een creatieve uitlaatklep. Wat begon als een zoekertje op Facebook Marketplace groeide uit tot Het Eman Project, een merk dat tassen met een persoonlijk en duurzaam verhaal maakt.
Eman’s eerste liefde: tweedehandskledij recycleren
“Ik denk dat ik in het tweede leerjaar al begon met naaien”, lacht Eman. Haar liefde voor recyclage en creativiteit ontstond door bezoekjes aan rommelmarkten met haar mama en zakken oude kleren die ze gedoneerd kregen. Wat begon als experimenteren met kleren voor haar zusjes, “echt lelijk, maar ze droegen het met zoveel trots”, lacht Eman, groeide uit tot een passie. Eman bleef zoeken naar haar eigen stijl door tweedehandskledij te kopen en die te vermaken tot nieuwe stukken.
Van kringwinkelvondst naar allereerste prototype
Samen met haar oudere zus is ze elke zomer twee maanden bezig met een creatief project. Eén van die projecten was recyclage van afval in modestukken zoals een rugzak uit krantenartikels. “Dat was voor mij de allereerste keer dat ik een rugzak maakte en dat vond ik toen zó tof dat het idee bleef hangen voor in de toekomst.”
Het eerste zaadje voor Het Eman Project werd geplant toen ze voor haar beste vriendin een rugzak maakte als verrassing. “Ik vond een oude boksbal in de kringloopwinkel en maakte er een rugzak van. Ik vond het resultaat zo cool dat ik er zelf ook eentje wou.” Op zoek naar gelijkaardige stevige stoffen kwam Eman uit bij springkastelen.
Een toevallige Facebook-advertentie bracht haar bij een verkoper met een voorraad oude springkasteelzeilen. “Mijn papa en ik zijn meteen vol nieuwsgierigheid in ons busje gesprongen.” Ze wisten niet wat hun overkwam toen het bleek te gaan over 40 gigantische rollen stof. Hun enthousiasme bleef desondanks groot en zo brachten ze de volledige voorraad mee naar huis.
De eerste rugzak bleek echter een uitdaging. “Mijn naaimachine kon de stof niet aan”, zegt ze. “Mijn papa stond letterlijk te springen voor het idee en vond via een veiling een industriële naaimachine.” Zo ontstond de allereerste rugzak uit springkastelen stof.
De evolutie van Het Eman Project
“Ik noem het bewust Het Eman Project en niet gewoon Eman, omdat ik het altijd breder zag dan enkel tassen. Het moest een project zijn, iets dat ruimte liet voor verschillende creatieve ideeën.” Toch koos ze voor haar eigen naam, omdat dit wel de eerste keer was dat iets écht als haar eigen ding aanvoelde. Andere projecten kregen een andere naam, maar hierbij wist Eman: "Hier kan ik helemaal mijn eigen ei in kwijt.”
Wat begon als een klein studentenproject drie jaar geleden groeide uit tot een volwaardig concept. “Eerst maakte ik tassen op aanvraag, volledig gepersonaliseerd.” Die aanvragen werden na een jaar al snel te groot. “Op een bepaald moment kon ik de aanvragen en personalisaties niet meer bolwerken en besloot ik om in beperkte collecties te werken.” Elke twee maanden lanceert Eman nu een nieuwe reeks van een vijftigtal unieke handtassen en rugzakken.
De lancering bleek een schot in de roos. Haar allereerste collectie, gelanceerd via een zelfgemaakte website, was binnen 17 minuten (!) volledig uitverkocht. “Ik had nooit verwacht dat het zó snel zou gaan. Ik had mezelf voorgenomen dat ik blij zou zijn met tien verkochte stuks.”
De allereerste lancering van deze soort collectie was dan ook het zotste wat Eman tot nu toe met het project deed. “Ik vond het wel een beetje eng om de overgang te maken van volledig gepersonaliseerde rugzakken naar een eigen collectie.” Naast de lancering van de collectie was het ook de live lancering van haar website en dat vond ze toch wel heel spannend allemaal.
Voor elke collectie zoekt Eman naar de juiste balans tussen kleur en elementen. “Ik werk meestal met drie springkastelen tegelijk, zo kan ik de kleuren leuk combineren. De collecties die ik uitbreng zijn een inspiratie van wat ik dagelijks rond mij zie: vormen, illustraties, abstracte vormen enzovoort.”
Ondertussen krijgt Eman spontane berichten van mensen die hun kapotte springkastelen willen doneren. “Ik wist niet dat zóveel mensen een springkasteel hadden”, lacht ze.
Meer dan alleen rugzakken
Eman droomt ervan haar project verder uit te bouwen de komende jaren. “Binnen vijf jaar maak ik nog steeds tassen, maar ik wil het breder trekken. Het community gevoel is nu al sterk en ik zie het uitgroeien tot iets meer dan alleen tassen. Misschien een atelier, workshops of een platform waar mensen creatief kunnen experimenteren met recyclage.”
Toch wil ze realistisch blijven over ondernemen. “Het is keihard werken. Naast de creatieve kant zijn er ook veel andere dingen om rekening mee te houden en ik doe alles alleen.” Ze wil daarom ook meegeven dat ondernemen niet alleen heel spannend en leuk is. “Het vraagt offers en doorzettingsvermogen, maar zoals mij ook altijd werd meegegeven: als je iets echt wil, moet je gewoon springen.”
