In hartje Mechelen, verscholen in een charmant paviljoentje, ligt koffiebar Mimi. Dit kleine, knusse plekje is de verwezenlijking van de droom van Stephanie Durbecq (25), een ambitieuze jonge onderneemster die op haar 22e besloot om haar liefde voor koffie om te zetten in een eigen zaak. Meer dan drie jaar later is Mimi niet alleen een geliefde plek voor koffieliefhebbers, maar ook een begrip in de stad. “Barista zijn is niet enkel koffie zetten, maar ook luisteren naar de mensen.”
“Mijn liefde voor koffie ontstond tijdens mijn studietijd in Brussel”, begint Stephanie. “Tussen lessen door trokken mijn vrienden en ik altijd naar dezelfde koffiebar. Het werd een gewoonte, een moment van gezelligheid. Terwijl leeftijdsgenoten misschien een pint gingen drinken, was koffie voor ons een vast ritueel. Dat gevoel van verbondenheid inspireerde mij om te dromen van een eigen zaak.”
Het idee kreeg vorm in een tijd waarin de wereld even stil leek te staan: tijdens de coronapandemie. “Ik liep elke dag door de Kruidtuin en merkte dat de kiosk leeg stond. Het voelde alsof alles op zijn plek viel. Ik stuurde een mail naar de stad en na een formele aanvraagprocedure met mijn businessplan kreeg ik uiteindelijk het nieuws: ik mocht mijn koffiebar openen. Een journalist vertelde het me zelfs nog voordat ik het officieel wist!”
De naam Mimi is niet zomaar gekozen. Het is een eerbetoon aan Stephanie’s grootmoeder, die bekend stond om haar eindeloze voorraad koffie en warme gastvrijheid. “Bij haar stond er altijd koffie op tafel, vaak met een taartje erbij. Het ging nooit om de koffie zelf, maar om de gezelligheid en de gesprekken. Dat gevoel wilde ik recreëren met Mimi.” Hoewel haar grootmoeder aan Alzheimer leed en het nieuws niet helemaal begreep, voelt Stephanie dat haar oma op een bepaalde manier altijd aanwezig is: “Helaas is ze vier maanden na de opening overleden”, vertelt Stephanie. “Maar ze zal voor altijd haar plekje hebben in de koffieshop, haar foto’s hangen omhoog. Zo is ze er altijd een beetje bij.”
Mimi draait om meer dan koffie. Het is een plek waar mensen even op adem kunnen komen, iets wat Stephanie haar klanten bewust wil laten ervaren. “Onze slogan, ‘a hug in a cup’, weerspiegelt wat ik wil bereiken: dat mensen hier warmte voelen. In ons drukke leven is een koffiebar vaak meer dan een tussenstop. Het is een moment voor jezelf, en ik wil dat dat moment betekenisvol is.”
Hoewel het pittoreske paviljoen ideaal lijkt, brengt het ook uitdagingen met zich mee. “Het is beschermd erfgoed, wat betekent dat het in de zomer snikheet kan worden en in de winter ijskoud. Daarnaast hebben we weinig opslagruimte en geen wc. Maar dat hoort erbij. Wat we missen in praktische zaken, maken we goed in sfeer en gezelligheid.
De locatie is volledig gericht op take-away, iets wat Stephanie oorspronkelijk niet in gedachten had. “Ik droomde van een koffiebar waar mensen gezellig konden blijven zitten, maar het beperkte formaat van het paviljoen bleek ideaal voor take-away. Dat heeft zijn eigen charme: het creëert een constante stroom van klanten en biedt de mogelijkheid tot persoonlijke interacties.”
De kleine ruimte zorgt voor een bijzondere dynamiek tussen Stephanie en haar klanten. “Het contact is intens. Ik leer mensen kennen, onthoud hun verhalen, en dat waarderen ze. Het voelt soms alsof ik niet alleen barista ben, maar ook luisterend oor. Dat maakt het werk zo speciaal.”
Die persoonlijkheid zie je ook terug in de samenwerking met lokale ondernemers. Zo werkt Mimi samen met een bakkerij in de buurt voor de populaire “cookie day”. Elke woensdag van de week wordt er een assortiment zelfgemaakte koeken aangeboden samen met een warme kop koffie. Naast cookie day worden ook duurzame keramische koffiebekers ontworpen in samenwerking met een goede vriendin Eline van Soline Essentials.
Het opstarten van een zaak op zo’n jonge leeftijd tijdens een pandemie lijkt een uitdaging, maar Stephanie kijkt terug op een succesvolle rollercoaster. “Het is fantastisch om te zien hoeveel mensen zich hier op hun gemak voelen. Dat ze hun verhalen delen, zegt veel over de sfeer die we hier hebben gecreëerd.” Wat Stephanie echt zot vindt, is dat sommige mensen hun wandeling rondom haar koffieshop plannen: “Veel mensen weten dat ik hier zit en besluiten een middagwandeling te maken in de Mechelse Kruidtuin, die vlak bij Mimi ligt, zodat ze daarna hier kunnen langskomen.”
Hoewel uitbreiden niet haar ambitie is, droomt ze van het versterken van de community rond Mimi. “Ik wil dat mensen blijven genieten van hun ervaring hier, misschien met een paar kleine toevoegingen. Maar ik wil trouw blijven aan wat Mimi is: een gezellige, persoonlijke plek.”
Stephanie’s advies aan jonge ondernemers is simpel, maar krachtig: “Wees niet bang om risico’s te nemen. Werk je idee uit, praat met anderen en probeer je risico’s beperkt te houden. En als het niet perfect gaat? Dat is oké. Ik ben ook gewoon begonnen en heb onderweg veel geleerd. Het belangrijkste is dat je blijft genieten van wat je doet.”